Sedma nacionalna škola peritoneumske dijalize u organizaciji Udruženja nefrologa Srbije i Klinike za nefrologiju Vojnomedicinske akademije održana je od 6. do 8. juna 2013. godine na Divčibarama. Pored zastupnika načelnika Klinike za nefrologiju VMA pukovnika prof. dr Dragana Jovanovića, koji je prisustvovao radu škole, predavači sa VMA bili su načelnik Centra za transplantaciju solidnih organa VMA pukovnik dr Neven Vavić i prof. dr Đoko Maksić, dr Dejan Pilčević i dr Brankica Terzić sa Klinike za nefrologiju VMA.Takođe, među predavačima bili su i prof. dr Slavica Rađen iz Sektora za preventivnu medicinu VMA i doc. dr Saša Vasilijić iz Instituta za medicinska istraživanja VMA.

Glavna tema škole koju je ove godine pohađalo 80 lekara i 30 medicinskih sestara bila je „Peritoneum kao dijalizna membrana“. U tri sesije predavanja i dve radionice 22 eminentna predavača iz zemlje i inostranstva prezentovala su najnovija teorijska i praktična dostignuća vezana za ultrastrukturu i funkciju peritoneumske membrane kao prirodne semipermeabilne dijalizne membrane.

Naglašen je značaj primene biokompatibilnih rastvora sa ultraniskim koncentracijama degradacionih produkata glukoze, neutralnih rastvora sa laktatom i fiziološkim puferom bikarbonatom, odnosno rastvora sa alternativnim osmotskim sredstvima, a sve u cilju minimiziranja štetnih efekata bioinkompatibilnih rastvora po funkciju i strukturu peritoneumske membrane.

Problem adekvatnosti peritoneumske dijalize izložen je u duhu najnovijih evropskih i kanadskih smernica sa posebnim osvrtom na značaj normovolemije i nedeljnog klirensa ureje. Adekvatno propisivanje peritoneumske dijalize nakon uvida u transportne karakteristike peritoneumske membrane, primena rastvora sa ikodekstrinom i automatske peritoneumske dijalize, obezbeđuju ostvarenje minimalno prihvatljive doze dijalize čak i kod anuričnih bolesnika.

Šećerna bolest postaje sve evidentnija i u našoj zemlji i prema statistici svaki četvrti bolesnik na hroničnoj dijalizi ima dijabetesnu nefropatiju te su posebno prodiskutovane specifičnosti dijalize bolesnika sa šećernom bolešću tip I i II, uključujući primenu neglukoznih rastvora u cilju što manjeg lokalnog i sistemskog opterećenja glukozom.

Detaljno su izložene indikacije i kontraindikacije za transplantaciju bubrega i bubrega i pankreasa simultano kao metod izbora pri lečenju bolesnika sa programa hronične peritoneumske dijalize, kao i rezultati transplantacije u pogledu preživljavanja bolesnika, grafta i učestalosti javljanja pojedinih komplikacija. Izloženi rezultati nedvosmisleno su ukazali na brojne prednosti peritoneumske dijalize kao pretransplantacione metode lečenja.

U radionicama za lekare i sestre prikazani su i najnoviji stavovi vezani za kontrolu volemije i prevenciju pothranjenosti bolesnika, odnosno najnoviji softveri za proračun transportnih karakteristika peritoneumske membrane i adekvatnosti dijalize.