Naslovna » Edukacija » Trening centar sanitetske službe » Istorijat

 

 

U Glavnoj vojnoj bolnici (GVB) održavani su prvi časovi ratne hirurgije za studente novoosnovanog Medicinskog fakulteta u Beogradu.

1935 - 1940. godine
U Glavnoj vojnoj bolnici održavana je nastava za lekare-vojnodržavne pitomce na odsluženju kadrovskog roka, a kasnije i za sve lekare i apotekare u okviru đačke čete GVB. U godinama pre Drugog svetskog rata održavani su kursevi za aktivne sanitetske oficire iz oblasti bojnih otrova, antimalarični i dr.

U toku rata organizovane su bolničarske škole u Glamoču, Livnu i Duvnu, kursevi na Grmeču za pomoćnike bataljonskih lekara i za lekare koji su odlazili u partizanske jedinice. U Bosanskom Petrovcu 1942. godine održan je Prvi kongres partizanskih lekara i dalji rad sanitetske službe organizovan je prema Statutu donetom na Kongresu. Oktobra 1944. pri sanitetskom odeljenju Vrhovnog štaba NOB i partizanskih odreda Jugoslavije u Beogradu formirana je Škola za sanitetske rukovodioce u vojnohigijenskom zavodu GVB.
Škola za sanitetske rukovodioce 1. decembra 1944. godine menja naziv u Sanitetsku oficirsku školu (SOŠ) u kojoj se školuju mladi lekari u trajanju od pet do šest nedelja, a nastavnici su bili iz sanitetskog odeljenja Vrhovnog štaba i GVB.

Pri Glavnoj vojnoj bolnici formirana je sanitetska oficirska škola koja je u prvo vreme školovala aktivne sanitetske oficire-lekarske pomoćnike.

Školovanje započinje prva grupa vojnih lekara i epidemiologa. Osnovni predmeti su bili: Opšta taktika sa Topografijom, Sanitetska taktika, Ratna hirurgija, Interna medicina, Sanitetsko snabdevanje, Higijena, Epidemiologija i Protivhemijska zaštita.
Od prvog septembra iste godine pored aktivnih sanitetskih oficira školuju se i rezervni sanitetski oficiri.

SOŠ dobija stalne nastavnike za opštevojne i vojnostručne predmete, a ostale predmete drže nastavnici sa klinika i zavoda za preventivnu medicinu Glavne vojne bolnice.

Održavaju se kursevi za načelnike saniteta pukova, upravnike bolnica, farmaceute i stomatologe, a od 15. marta 1949. godine počinje školovanje lekara, stomatologa i farmaceuta po završetku studija. Prvu grupu čine vojni stipendisti, a ostale rezervni sanitetski oficiri.

SOŠ je podeljen na dva organizaciona dela: Prvu katedru i Školu aktivnih i rezervnih sanitetskih oficira (ŠARSO).

Prva katedra postaje Katedra za organizaciju i taktiku sanitetske službe, a ŠARSO dobija naziv Sanitetska oficirska škola.

Naziv škole menjao se 1979. u Školu rezervnih oficira sanitetske službe - ŠRO i 1984. u Školu i kurseve sanitetske službe - ŠIK, a zadržavani su dotadašnji oblici školovanja. Od 20. februara 1990. godine ŠIK menja naziv u Centar za organizaciju i taktiku sanitetske službe. Školovanje je trajalo najkraće tri meseca, a najduže pet i sedam meseci tokom svih godina postojanja škole.

Od 1996. godine do danas školovano je 34 klase slušalaca za rezervne oficire sanitetske službe. Realizovano je 34 združeno sanitetsko-taktičkih vežbi u saradnji sa: